İki buçuk yılın kazancı İnce Memed'ler oldu işte, ince bir de defter.
***
İki buçuk yıldır gidip geldiğim, emek verdiğim işim artık yok. Çalışmamanın daha iyi olabileceğini iddia etmiştim bir zamanlar. Şimdi ise şüphedeyim. Üç gündür rüyamda iş arkadaşlarımla -eski iş arkadaşlarımla- uğraşıp duruyorum, sanırım ayrılık acısı yaşıyorum, üstelik ayrılık sevinci yaşadığımı zannederken. Belki de çalışmak, doğru işte çalışmak kötü bir şey sayılmaz. Bunu zamanla anlayacağım.
Tam da burada neden çalışmanın kötü olduğuna karar verdiğimi bulmam gerek. İş yerimizin ayırıcı ve susturucu tavrı bir partinin bayrağı altında daha da keskinleşiyordu ve birinin farklı bir bakış açısıyla düşünme ihtimalinin olmadığını zannediyordu insanlar. Oradaysan işte sen de öyle düşünüyorsundur. Ben hiç "öyle" düşünmedim esasında ve zaman içinde daha da farklı bir yerde buldum kendimi. İşte en çok da o noktada olmak istediğim için terk ettim iş yerimi. Ama iyi şeyler de oldu. Şimdi bunları anlatmanın bana ağır geleceğini bildiğimden susuyorum.
***
Aylardır benim bile ziyaret etmediğim Patlangaç sayfası bir tuhaf geldi gözüme. Sanki milyonların okuduğu bir gazetenin baş yazısını kaleme alıyormuşum gibi ciddiyetle yazdığım yazıları gördüm. Gülüyorum. Kendi kendime şaka yapmış gibiyim. O derece yabancılık hissettiğim aylar öncesinden kalmış ve dolayısıyla da çağ dışı sayılabilecek blog'umuz yaklaşık üç bin kez görüntülenmiş. Ve toplamda üç kez okunmuş. (Bence)
Önceleri kalabalıktık. Kutsi bir amacımız yoktu. Hatta bir amacımız var mıydı, onu da bilmiyorum. Nasıl çıktık yola, hangi safsatalarla, hatırlamıyorum. Hatırlamayı da düşünmüyorum. Çok kişiye mi ulaşmak istiyorduk? Hayır. Her şey "kendi aramızda" olacaktı, ama aramız bozuldu. Devrimizin büyüme gayesi bulaşmadıysa da bize büyüyememek de hiçbir işe yaramadı. Küçülmedik de daraldık. Sanki.
Kim kaldı? Ben. Bir de işte az sayıdaki "onlar".
Ama olsun. Hâlâ biz varız. Katılmak isteyen olursa buyurabilir.
Gerçi böyle küçük kalabalığımızla çok daha iyiyiz, "yerindeyiz".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder